Flits burn-out (3, verloop en slot)
Nicoline kiest voor de combinatie van massage/lichaamwerk en coaching.
We hebben vervolgens in 3 maanden 4 sessies met steeds grotere tussenpozen.
Nicoline is blij met mijn begeleiding en houdt graag de touwtjes in handen. Zij wil het aantal sessies om financiële redenen beperkt houden. “Ik heb het geld wel maar besteedt het liever anders”.
We hebben sessies met een uur gesprek/haptonomisch werk en een uur massage/lichaamswerk.
Het fysieke verbeterproces gaat met vallen en opstaan. De kunst is om een gedoseerde fysieke inspanning te hebben en die uit te bouwen. Nicoline maakt door lichte massage langzaam weer verbinding met haar lichaam. Het lichaamswerk voegen we vanaf de derde sessie toe. Daarmee wordt het hele systeem in het lichaam aangesproken en geactiveerd. Nicoline kan met oefeningen thuis voorzichtig aan het werk en sterker worden. Er ontstaat dan een gezonde fysiek vermoeidheid.
De dagplanning, afgestemd op haar beperkte belastbaarheid, spreken we per periode af en geeft haar zekerheid en houvast. Het stimuleert haar om wel iets te doen en het geeft tegelijkertijd legitimatie om veel ruimte te nemen voor herstel.
In de dagplanning hebben we onder andere aandacht voor ingeroosterde rustmomenten en beweging, oefeningen, voeding, frisse lucht, geestelijke ontspanning en sociale contacten.
Dat werkt goed voor Nicoline zolang ze kleine stapjes zet en de tijd neemt steeds een fase te borgen door een paar dagen op het zelfde inspanningsniveau te blijven.
De valkuil is om – te snel- de inspanning op te hogen en dan te weinig tijd te hebben voor herstel en opbouw. Dan komt onherroepelijk de man met de hamer langs.
In dit proces komt Nicoline zichzelf meerdere malen tegen. Toch teveel doen , niet naar het lichaam luisteren. Ze weet alles wel maar is niet in staat te blijven voelen en te handelen naar wat goed voor haar is. Het mooie is echter dat hierdoor de ervaring ontstaat dat de geest meer wil dan het lichaam aankan. Het leren ervaren en voelen is een wezenlijk onderdeel van herstel bij een burn-out. Een harde leerschool soms ook, met vallen en opstaan.
Gedurende het proces gaan we in op de negatieve bouwstenen van Nicoline’s uitputting.
De feitelijke oorzaken van de overbelasting worden haar wel duidelijk alleen de drijfveren wil ze niet over nadenken. De onderliggende laag pakt ze liever niet aan. “Het is nu wel duidelijk zo” vindt ze.
De parallellen tussen het lichamelijke proces en de geest nemen we steeds mee in de coaching; ook dat begrijpt ze wel. Voor Nicoline zijn de sessies steeds ‘eye-openers’, zegt ze.
Ik maak met echter zorgen over haar vertaling van deze inzichten. Ze handelt in het hier en nu matig naar wat goed voor haar is en ik confronteer haar daar mee. De afgelopen periode is het gedrag ondanks lichamelijk herstel niet wezenlijk anders. Wanneer Nicoline niet direct overduidelijk teruggefloten wordt door haar lichaam dan wil ze van alles vaak te veel.
Nicoline geeft in de derde sessie aan dat zij wat weerstand voelde om naar de afspraak te komen. Haar analyse van de weerstand was: “je durft me te zeggen wat ik niet wil horen”.
Wanneer ik haar spiegel wat er gebeurt, vindt ze dat duidelijk niet leuk en is de primair reactie meestal een “Ja maar..” ; eerst ontkenning dus. Nicoline wil in de toekomst vooral “gewoon weer leuke dingen kunnen doen”. Lees: ook weer alle ballen in de lucht houden.
Aan het eind van de vierde sessie meldt Nicoline kordaat, voor mij onverwacht, dat zij nu wel zelf verder kan met haar leven. Binnenkort start ze in een nieuwe baan en ze heeft haar energie grotendeels terug. Zoals ze zegt: “Ready to move on with my life!”
Ze is het thuiszitten meer dan zat en heeft als powerwoman “weer zin in een nieuwe uitdaging”.
De realiteit is dat ze van haar werkgever een andere functie krijgt omdat het recent met een nieuwe functie misgegaan is. Daar wijt ze nu achteraf de meeste druk aan en zegt dat ze geleerd heeft waar het mis ging. Het bedrijf heeft dit feitelijk voor haar beslist.
Nicoline maakt zelf echter geen andere keuzes die haar minder belasten. Ze zal wel gaan opletten: “ik ben een slimme meid en kan veel aan. Dit gebeurt mij niet nog een keer!”
We evalueren op mijn verzoek nog kort de sessies; Nicoline heeft er niet zo’n zin in lijkt het.
Zij zegt kort veel inzicht gekregen te hebben en veel geleerd te hebben. Ze bedankt me voor mijn geduld en oprechte aandacht. Ik bevestig haar mooie stappen in het leerproces en benoem dat het niet klaar is. Mijn zorg deel ik ook en ik vraag haar alert te zijn op haar valkuilen.
We spreken af dat zij op elk moment weer kan komen voor een vervolgsessie.
Epiloog: Ik maak me zorgen over een mogelijke nieuwe burn-out bij Nicoline.
Ze heeft wat inzicht gekregen en dingen geleerd maar is het voldoende om gezonder, meer in balans, te leven? Een tweede burn-out ligt op de loer. Dat is dan helaas onderdeel van het leerproces.
De verhalen uit mijn praktijk zijn in de kern waar gebeurd. Om privacy reden hebben personen niet hun eigen naam en zijn details/omstandigheden van verschillende personen in soortgelijke situatie gebruikt. Mocht je stereotypering door mij vermoeden; niets is minder waar, dit is de realiteit.
Het weergeven van de feiten in mijn blogs is nooit bedoeld om te kwetsen en altijd bedoeld om van te leren.