Flits-burn-out 2
Het kennismakingsgesprek en de oriëntatie op samenwerking (2).
Nicoline heeft ernstige klachten maar is nog niet zo ver dat ze die volledig onder ogen kan zien.
Ik leg haar uit dat haar situatie is ontstaan door langdurige fysieke en geestelijk overbelasting in de breedste zin van het woord.
De realiteit is dat voor zo’n langdurige overbelasting helaas geen zgnd. ‘ quick fix’ bestaat.
Nicoline wil echter wel een snelle diagnose en dito oplossing.
Om niet te labelen vermijd ik het woord burn-out, wat het vermoedelijk is. Dat is op dit moment niet relevant. Het zou dat haar nu kunnen triggeren met een ontkennende reactie: nog te confronterend.
Naast eerlijke feed back heeft Nicoline vooral ook steun en compassievolle aandacht nodig.
We bespreken dat de situatie betreft haar functie in het bedrijf met de bedrijfscoach onderzocht kan worden. Zij is voorlopig vrijgesteld van werk met de optie om naar een andere functie te gaan.
De combinatie van lichamelijke en mentale klachten kan als één geheel (holistisch) benaderd worden wanneer Nicoline dat wil. Ik kan haar (lichaamsgerichte) coaching en massage/bodywork aanbieden. Body en mind samen behandelen is bij een burn-out belangrijk en kan het herstelproces bevorderen.
In de eerste fase betekent dat primair een opbouw naar beter slapen en meer energie en direct aanpassen van het huidige leefpatroon naar draagkracht. Tegelijkertijd voorzichtig gaan kijken naar de oorzaken van de huidige gezondheidssituatie. Ze heeft daar wel oren naar maar….
Steeds opnieuw geeft Nicoline aan dat ze snel weer aan het werk wil en haar oude leven weer wil oppakken. Ze zegt ja op wat ik aanreik en denk ondertussen nog nee.
Ik confronteer haar elke keer rustig en vriendelijk met de ernst van de situatie die ze mij daarvoor zelf verteld had. Bij de vierde keer lijkt het besef te komen… ze zegt: “Ik wil te snel hè?”.
Mijn antwoord: “Ja, wanneer je al wil wat je nu niet kan, dan ga je te snel.” “Toch?”
Ze knikt en is stil.
” Pas wanneer je echt inzicht hebt in je eigen situatie dan kan je ook wat je wil”.
Nicoline zucht: “Ja, die kwam wel binnen!”.
Ik vervolg: “Dat is waarschijnlijk ook de kern van je leerproces de komende periode.
Leren uit het verleden en heel veel keuzes maken”.
“Ofwel vergeet de ‘Powerwoman’! ” Ze glimlacht en vult aan: “Afvoeren per privéraket dat mens!”.
Ze slikt nog een keer en zegt “Jou heb ik dus nodig want jij durft me te confronteren en van jou pik ik het”. Ze haalt vervolgens diep adem, blaas hard uit en lijkt letterlijk haar gemoed gelucht te hebben.
We bespreken hoe het zou zijn om nu het moment van ziekte te gebruiken om echt de tijd te nemen om naar zichzelf te kijken, te mogen leren en dat alle aandacht te geven. Dat is best eng beseft ze nu. De tranen komen en in stilte laat ze ons gesprek nog even binnenkomen.
Ik vraag haar na een poosje waar de emotie vandaan komt.
Ze zegt: “Je hebt geluisterd en niet geoordeeld. Ik besef nu langzaam pas wat er met me aan de hand is. Het wordt niet makkelijk. En eerlijk gezegd ben ik een ook beetje onthutst van je liefdevolle aandacht. Is dat raar?”.
Wordt vervolgd.
De verhalen uit mijn praktijk zijn in de kern waar gebeurd. Om privacy reden hebben personen niet hun eigen naam en zijn soms details/omstandigheden van verschillende personen in soortgelijke situatie gebruikt.
Mocht je stereotypering door mij vermoeden; niets is minder waar, dit is de realiteit.
Het weergeven van de feiten in mijn blogs is nooit bedoeld om te kwetsen en altijd bedoeld om van te leren.